Waar voor veel mensen het begin van hun studententijd het einde van hun sport betekent, ben ik twee jaar geleden juist begonnen met sporten. Dat ging tegelijk met dat mensen in mijn omgeving bezig waren met een Muskathlon in Uganda, waardoor ik er ook over ging nadenken en zelfs begon met hardlopen, om te kijken of ik het kon.
Het maken van een keuze heb ik toen steeds uitgesteld en het daardoor uiteindelijk laten schieten. Toen dit jaar opnieuw die Muskathlon in Uganda langskwam, ging het weer kriebelen en ging ik er opnieuw over nadenken. Twee maanden later kriebelde het zo hard dat mijn enthousiasme te groot was geworden om niet te gaan. Het lijkt me fantastisch om daar Asasire, mijn sponsorkind, te ontmoeten, om (opnieuw) naar Uganda te gaan en om tien kinderen, mensen zoals jij en ik, een toekomst te geven.
Mijn diepste reden om te lopen, of waarvan ik in ieder geval hoop dat het mijn diepste reden is, is echter een verlangen om meer van Gods verlangen naar gerechtigheid een plek te geven in wie ik ben. Om Zijn handen en voeten (of eigenlijk benen) te gaan zijn. Ik hoop dat die halve of hele marathon me helpt om een excuus te geven om een jaar lang verkapt ambassadeur daarvoor te zijn en dat dat mij (en via mij ook jou) gaat helpen om meer te begrijpen van Gods verlangen naar gerechtigheid.
Wil je betrokken zijn op hoe het mij en mijn Muskathlon loopt of ben je gewoon benieuwd of ik me nog aan mijn hardloopschema houd? Klik dan hierboven op ‘Volg Arnoud’ of hier rechts op een van mijn blogposts!