“Ondanks dat God mijn benen niet genas, ben ik niet teleurgesteld in hem. Het gaat niet om hoeveel afstand je loopt of op welke snelheid je het Koninkrijk bouwt, het gaat om waar je hart op gericht is.”
Hardlopen was voor mij nooit een issue. Ik liep nooit met een bepaalde regelmaat, maar een 5KM run zat er wel al in. Ik wilde de zegen die God me had gegeven doorgeven, niet alleen financieel, maar ook in het fysieke. En zo gaf me in juni 2017 op voor de Muskathlon. Ik was vastberaden om een marathon te rennen voor Compassion, rennen voor de kinderen in armoede, rennen voor gerechtigheid.
Ik verwachte dat het goed zou gaan, dat mijn lichaam in staat zou zijn om zoveel kilometers te kunnen rennen. En dus begon ik ‘rustig’ met trainen, eerst een 10KM schema, dan 21KM dan 42KM. De eerste weken gingen me goed af, ik merkte dat m’n conditie groeide, dat ik sneller werd en dat ik makkelijker langere afstanden kon volhouden. Maar na 4 maand training begonnen m’n benen tegen te stribbelen. Tijdens een run begon ik steken te voelen in m’n schenen na 1,5KM rennen. Ik dacht dat het nog mee zou vallen, maar in de volgende 100 meter werd het alleen maar erger. Ik stopte, en liep terug naar huis.
Verwarring heerste in m’n hoofd, want ik had daarvoor altijd zonder klachten gelopen. Ik legde het bij God neer, geloofde dat Hij zou genezen en besloot met die rust even een pauze te nemen. Maar na een paar weken rust waren de klachten nog niet verminderd. Zouden mijn Indonesische voeten dan toch de oorzaak zijn van het probleem? Ik besloot nieuwe schoenen aan te schaffen. Na een loopanalyse en wat verschillende schoenen te hebben gepast, liep ik de winkel uit met nieuwe pareltjes die me zouden moeten helpen de 42KM te kunnen bereiken.
Echter zorgden de decemberdrukte en het herstel van de blessure ervoor dat er geen tijd genoeg was om te trainen voor 42KM. Dit was wel even balen. Ik had nooit te maken gehad met blessures en was gewend om altijd het uiterste uit mezelf te halen. Het kostte me dan ook echt wel even moeite om genoegen te nemen met een lager doel, dat nu stond op 21KM. Ik vroeg me echt af waarom dit gebeurde, was dit echt Gods plan?
Toch ging ik door, het trainen werd doorgezet, met succes! Het rennen lukte weer, geen klachten, op naar die halve marathon. Met Pasen liep ik zelfs een 10KM. Dit was een heuse prestatie voor mezelf gezien de klachten die ik in de maanden daarvoor had gehad. Maar toch, halverwege april ging het weer mis. Dit keer geen steken na 1,5KM, maar na 800 meter. Fatsoenlijk staan lukte op dat moment bijna niet meer, teleurgesteld ging ik weer terug naar huis. Lopen was geen probleem, maar zodra ik ging rennen, hield ik het niet langer vol. Hadden de schoenen dan toch niet geholpen?
Na twee verschillende fysiotherapeuten te hebben gezien werd ik doorgestuurd naar een derde. Al snel kwamen we achter de oorzaak van het probleem. Probeerden we samen een oplossing te vinden om de 21KM te volbrengen. Echt getraind was ik niet, maar ik geloofde nog steeds in Gods genezing. Met de adviezen van de fysio ging ik de laatste 8 weken trainen in. Het doel was uitlopen, geen snelheid of conditie, gewoon uitlopen.
Twee weken voor vertrek. Nog steeds klachten. De fysiotherapeut behandelde de benen, maar adviseerde sterk om niet te rennen en gewoon 21KM te wandelen. Au. Dat deed pijn. Hoezo lopen? Ik kwam om te rennen, niet om te wandelen. Maar ik bleef realistisch, 21KM rennen was bij eigen kracht niet mogelijk.
Op 31 mei 2018 wandelde ik 21KM voor gerechtigheid in Ethiopië. God genas mijn benen niet voor de Muskathlon en ik ben absoluut niet teleurgesteld dat Hij dat niet heeft gedaan. Het voelde in het begin als falen, van 42KM rennen naar uiteindelijk 21KM wandelen, maar voor God was dit niet minder. De Muskathlon is voor mij een avontuur geweest waarin ik mocht leren genoegen te nemen met minder en dat voor Hem dat juist genoeg is. Dat het bovenal belangrijk is met wat voor hartsgesteldheid je je prestatie aflegt. Het maakt niet uit in hoeveel afstand en op welke snelheid je het Koninkrijk bouwt, het gaat om je hart. Ben jij klaar om je hart te laten vormen voor gerechtigheid?
Guus de Laet - Muskathlon Ethiopië 2018